7. CZEKAJĄC

To już drugi post, który piszę jednym palcem na tablecie. Mam za mały rozstaw palców, żeby zapisać na laptopie te nasze polskie ą, ę, ś,ć, a nie lubię niechlujstwa i omijania znaków diakrytycznych.
Czekam na operację ręki. Nie mam jeszcze skierowania, ale na wizycie kontrolnej lekarz stwierdził, że "lepsze jest wrogiem dobrego" i raczej trzeba będzie robić zabieg. W ubiegły czwartek był jeszcze zbyt duży obrzęk i decyzja ma zapaść w tym tygodniu.
Samo patrzenie na zdjęcie RTG jest niemiłe, bo widać wyraźnie, że obie części kości nie stykają się ze sobą dokładnie. Czasem dzieci  tak budują wieżę z klocków, że jeden wystaje na jedną stronę, a drugi na drugą. I wtedy wieża się wali. Jeśli moja ręka zrośnie się tak, jak jest ustawiona teraz, zmieni się punkt ciężkości i trudno mi będzie podpierać się na dłoni. Może to grozić kolejnym złamaniem. Zmniejszy się też zakres rotacji dłoni. Nie brzmi to fajnie, więc wolę, żeby mi tę kość złożyli operacyjnie.
Chodzenie z ręką na temblaku utrudnia życie. Szczególnie w takie upały. A temblak jest konieczny, bo każdy nieopatrzny ruch ręką powoduje ból. Na szczęście leki przeciwbólowe działają na tyle, że dziś pierwszy raz przespałam całą noc.
Jestem sama, bo mąż w pracy za granicą. Gdyby nie  najstarsza wnuczka, byłabym  bezradna. Przez pierwszy, najgorszy tydzień, codziennie do mnie przyjeżdżała, gotowała obiad albo przywoziła już przygotowany. Dzwoniła, pytała jak się czuję, co kupić po drodze.
Teraz już lepiej daję sobie radę sama, więc przywozi mi obiad na kilka dni. Ja tylko sobie podgrzewam.
Mam masę wolnego czasu, więc czytam, rozwiązuję krzyżówki, raz byłam na kawie z koleżanką. Powoli opanowuję wykonywanie codziennych czynności jedną ręką.
Najtrudniej jest związać włosy.
Mąż wróci w drugim tygodniu września.  Mam nadzieję, że będę już po zabiegu i pojedziemy sobie choć na kilka dni nad morze. Gdzieś mi uciekły tegoroczne wakacje...