34.Przyszła na moje podwórko

Dziś w nocy obudził mnie dziwny hałas. Jaieś głosy, szelesty, trzaskanie drzwiami samochodów. Pomyślałam, że może to sąsiedzi przywieźli jakieś graty, ale pora na przeprowadzkę wydała mi się conajmniej dziwna, bo była 3.15.
Babska ciekawość kazała mi wyjrzeć przez okno, bo  wszystko to, co słyszałam było niepokojace.
Pod moją i pod sąsiednią klatką schodową stały dwie karetki, a ratownicy ubrani w pomarańczowe kombinezony, maski i przyłbice, kręcili się wokół nich. Po chwili wynieśli kogoś na desce (nasze klatki schodowe są tak wąskie, że nie da się wynieść chorego na noszach), przłożyli na nosze, które wsunęli do karetki i niebawem oba samochody pojechały. Prawdopodobnie do jednoimiennego szpitala.
Pandemia przyszła na nasze podwórko...
Do tej pory podobne sceny widziałam w telewizji. Statystyki dotyczące pandemii były tylko cyframi.  Przestrzegałam wszystkich narzuconych zakazów i nakazów, bo rozumiem, że tak trzeba. Mimo wszysto pandemia była jakoś poza mną.
To dzisiejsze zdarzenie uzmysłowiło mi, że na tej wojnie wróg jest wszechobecny.
Dopadły mnie też przyziemne refleksje. Otóż zdałam sobie sprawę z tego, że nie mam pojęcia, kto mieszka w sąsiedniej klatce schodowej. Kiedyś znaliśmy się wszyscy, ale przez pół wieku jedni lokatorzy wyprowadzili się, inni poumierali, wprowadzili się nowi, z którymi już nie nawiązaliśmy bliższych kontaktów i żyjemy zupełnie obok siebie. Nie znamy się.
A druga refleksja dotyczy tego, jak dbałość o otoczenie bywa nieprzemyślana i może stać się zagrożeniem. Mamy bardzo ładne podwórko. Są drzewa, krzewy, teraz akurat kwitną trzy magnolie. Mamy też imponujacj wielkości trawnik, który jest oczkiem w głowie szefowej wspólnoty mieszkaniowej. Dbałość ta jest tak daleko posunięta, że nie może go dotknąć żadna ludzka stopa, o kole samochodowym nie wspominając. No i żeby trawnik przed owym kołem uchronić, ustawiono wzdłuż niego ciężkie, kamienne donice, w których latem rosną piękne pelargonie.
Wczoraj, obserwując manewry kierowcy karetki, zobaczyłam, jaką głupią decyzją było odgrodzenie trawnika i chodnika tymi donicami. Gdyby doszło do pożaru, nie ma możliwości, żeby pod blokiem mogły manewrować dwa samochody. Ubrany w ten kosmiczny kombinezon kierowca karetki dobre pięć minut poświęcił na to, żeby na wąskim chodniku zawrócić karetką i bezpiecznie ruszyć przed siebie. A w karetce był człowiek, dla ktorego być może każda minuta była cenna...

A ja siedzę i szyję te maseczki. W tym tygodniu "udziubałam" 160 sztuk.

Bądźcie zdrowi!🍀❤😷