168 Środa, czwartek ...

 ... I znowu środa, i znowu czwartek, i znowu. Kołowrotek. Czasem  czuję się doslownie  jak chomik, który pędzi donikąd.  Lekcje, dom, zakupy,  gary. Jakoś trudno mi to wszystko ogarnąć. Mąż niby na emeryturze,  a też ciagle zajęty. W efekcie mieszkanie zarasta mchem, a my podpieramy się nosami. Czasem nie mam nawet  siły, żeby cokolwiek  przeczytać. W weekend Średnia Wnuczka wyeksmitowała brata i siostrę, bo robiła domówkę z okazji swoich 19. urodzin. A gdzie się dzieciaki miały podziać, jak nie u babci i dziadka? Ich rodzice istatnio rzadko bywają w domu, bo akurat oboje robią "dokształty", a i pracują w wariackich systemach,  ktorych cechą charakterystyczną jest ... brak systemu. W związku z tym  Mały był u nas od piątku do niedzieli  włącznie,  a Najstarsza w sobotę i niedzielę.  Fajnie było,  ale intensywnie.  Potem zaczął się kolejny zabiegany tydzień. I nerwy, bo zbliża się egzamin (najbliższa sobota i niedziela), a to oznacza dwunastogodzinny dzień pracy. Na szczęście  moja szefowa, zważywszy na mój starczy wiek, oszczędza mnie trochę i nie będę sprawdzać prac w poniedziałek  i czwartek. Jest więc szansa, że nie padnę trupem.😉 

Drugi powód do stresu to stan zdrowia  mojej ukochanej  Cioci. Rak żołądka.  Ech...😪

Mało? To na dokładkę dziś mąż mi oświadczył, że w poniedziałek  wyjeżdża na miesiąc do pracy. Nie musi. Chce.   Będzie niedaleko miejsca, w którym mieszka jego syn i być może panowie się spotkają.  Z tego spotkania nic dobrego nie wyniknie - on to wie, ja to wiem, ale nadzieja umiera ostatnia. Złudzeń też trudno się pozbyć.

Jutro musimy przygotować  sale egzaminacyjne, a potem 🙈.